پروژه بومی زدایی؛ رمضانی قلع ‌و قمع مي‌كند!

به ‌نظر مي‌رسد نوع همكاري مدیرعامل پاسی ها با بومی ها برپايه رابطه ظلم – ظلم بنا نهاده شده است. يعني در واقع ر این دو سال اخیر مدير باشگاه سعي کرده با شيوه‌هاي مختلف فرصت حضور بومی ها در فضاي پاس جلوگیری کند و از این شرایط انتفاع شخصي ببرد .

به گزارش خبرنگار "همدان فوتبال"، تا به حال بارها در مورد بی مهری به نیروهای بومی فوتبال استان در فضاي فوتبال پاس سخن گفته شده و شايد امروز فرصت مناسبي باشد تا به آن سوي اين معادله آغشته به دست های پشت پرده هم كمي توجه كنيم و ببينيم گاهي كدام بدعهدي‌ها از سوي بومي ها باعث مي‌شود مدیریت باشگاه پاس توجيه كافي براي كارشكني و قطع همکاری داشته باشند.

وقتی یک مدیرعامل غیربومی از استانی دیگر به راحتي به خودش اجازه مي‌دهد حكم قلع و قمع بومی ها را صادر كند و وقتي خيلي‌هاي ديگر شبيه او، به راحتي آب خوردن حق و حقوق مربیان و حتی بازیکنان بومی را نادیده می گیرند، طبيعي است كه آنها هم انگيزه كافي در راه صرف انرژي در فوتبال استانمان بویژه پاس را نداشته باشند.

امروز آخرين بهانه را براي مرور اين قلع و قمع های غلط و پر از حرف های ناگفته، در درد دل‌هاي بومی هایی که در گذشته بودند و اکنون خانه نشین شده اند، بسیار است.

خیلی از همین مربیان نام آشنای فوتبال استانمان و حتی بازیکنان بومی اين روزها دل پردردي از جفاهايي دارند كه در پاس در حقشان روا كرده‌اند.

سوال اين است؛ آيا ما آنها با بومی های فوتبالمان خوش‌رفتار بوده‌اند كه از معدود ستاره‌هاي كارآمد اين قماش، انتظار فداكاري و سختكوشي دارند؟!

قرار نبود در پاس اساس کار پس از این سال ها از دست بومی ها خارج شود و مدیرعامل هزینه بر وارد کنیم! به ويژه از اين جهت كه اساسا آنقدرها  شخصیت های شناخته شده در امور مدیریتی و فنی در فوتبال همدان وجود دارند که احتیاج نباشد متکی به غیرخودی باشیم.

اما مساله اساسي اين است كه بتوانيم سپردن امور به بومی ها را برپايه احترام ، اعتماد و تعهد متقابل پايه‌ريزي كنيم. در طول سال های گذشته مي‌توان ده‌ها خبر مربوط به اجحاف در حق بومی ها در پاس پيدا كرد؛ از شرايط نامطلوب همکاری ها، نادیده گرفتن شان و منزلت موی سپیدها و پديده عجيبي مثل بومی زدایی!

وقتي بنيان بومی زدایی در باشگاه پاس بومی منعفت‌طلبي دارد، پس نبايدهم انتظار داشت كه برايمان سنگ تمام بگذارند. وقتي خومان به خومان رحم نمی کنیم چه انتظار از دیگران! اين قاعده روابط اجتماعي است.

پیشکسوتان فوتبال همدان از آنچه که حق خوری و عدم توجه به توانمندی مدیریت و امور فنی آنها مي‌خوانند شاكي هستند، و به نظر مي‌رسد اين قبيل بدرفتاري‌هايي كه با امثال بهگندم ها، یثربی ها، صمدیان ها و ... صورت مي‌پذيرد، ابتدا همدانی بودن آنها است!

در واقع درد اصلي اين است كه مبتلا به مصيبت لاعلاج خودخواهي و خودمحوري در پاس هستيم و تا نوك دماغ‌ بيشتر را نمي‌توانند ببينند.

امروزه باشگاهی که برپایه روابط و دوستی های دیرینه!! بنا شده، يكي از مهمترين مشخصه‌هاي‌شان اين است كه دست‌كم از انسجام داخلي بالايي برخوردارند و هواي همدیگر را دارند.

حقيقت آن است كه بومی ها همه اينجا در پاس غريبه‌اند و لابه‌لاي انبوهي از مرزبندي‌ها و حصارهای غيرخودي گير افتاده‌اند.

غیربومی های پاس بومی ها را برنمي‌تابند؛ با حداقل خواسته های آنان كنار نمي‌آيند؛ با آنها نمی ‌سازند! وقتي ما پاسی که به شهرمان با صدها انتقاد و گلایه و تخریب انتقال یافته را این چنين دو دستی به مدیریت غیربومی می دهیم و كمر به حذف بومی ها مي‌بنديم، چه توقعی می توان داشت.

درد اين روزهاي پاس فارغ از عملکرد ضعیف فنی، شايد بومی زدایی ها باشد که منجر به بدبینی اهالی فوتبال، تماشاگران و حتی اصحاب رسانه شده است. امروزه عادت به این شرایط نامناسب در ذهن و روح‌ مان رخنه کرده و اجتماع بزرگي از غريبه‌های منزوي ساخته است. زياد دلگير نباشید طرد شدگان بومی تیم پاس که روزگاری هم شاید سکوها را غیربومی ببينيم!

• < قبلی
• بعدی >