تعویض‌های اعصاب خردکن برانکو!

نقدی بر تعویض های دیرهنگام ایوانکوویچ؛ آیا برانکو حواسش به زمان بازی نیست؟!

به گزارش "همدان فوتبال"، برانکو ایوانکوویچ سرمربی سرخ پوشان پایتخت هر نقطه قوتی که داشته باشد، یک ایراد بزرگ دارد و آن چیزی نیست جز تعویض هایش. به نحوی که برای بیاد آوردن «تعویض های طلایی» که نه، حتی برای به یاد آوردن «تعویض های گره گشا»ی برانکو نیز باید حسابی به بخش فوتبالی مغزمان فشار آوریم! برانکو از همان سال گذشته نشان داد که اگر تیمش از دقایق نخست بر بازی سوار باشد که روز، روز سرخ پوشان است اما وای به روزی که گره بازی تا اواسط نیمه دوم یا اواخر بازی باز نشود. آن وقت است که احتمال نتیجه نگرفتن پرسپولیسی ها تا پایان بازی بسیار زیاد است. هرچند که در این بین استثناهایی نیز وجود دارد. همچون تعویض «بنگستون» در داربی 81 و گلی که او (هرچند به اتفاقی ترین شکل ممکن) به ثمر رساند و یا همین مورد آخر تعویض سامان نریمان جهان در بازی آخر پرسپولیس در لیگ برتر که با پاس گل دقایق پایانی نریمان جهان همراه شد. اما در مجموع برانکو میانه خوشی با تعویض و نیمکت ذخیره ها ندارد!

شاید یکی از عجیب ترین تعویض های برانکو (به لحاظ فرم و زمان تعویض) را در دیدار رفت پرسپولیس و الریان قطر در چهارچوب مسابقات قهرمانی باشگاه های آسیا دیدیم. جایی که نماینده کشورمان تا لحظات پایانی با نتیجه 3 بر 1 از حریف قطری عقب است و ناگهان آقای برانکو در دقیقه 92 تصمیم می گیرد «سروش رفیعی»، هافبک بازیساز و تکنیکی خود که هر لحظه  می تواند با حرکات انفرادی خود سبب شکل گیری یک حمله و یا گرفتن خطا در موقعیتی مطلوب شود را بیرون کشیده و یک مدافع ذاتی یعنی «محسن ربیع خواه» را به میدان می فرستد! همین تعویض به خودی خود علامت سوال بزرگی است که شاید برخی را حیرت زده کند. اما بر فرض که نقشه خاصی در ذهن برانکو و کادر فنی پرسپولیس بوده و شاید می خواسته اند ربیع خواه یک خط جلوتر و یا اصلا در خط حمله به کار گرفته شود ولی آیا دقیقه 92 که تنها چند ثانیه به پایان بازی ای باقی مانده که پرسپولیس نیاز به دو گل برای کسب تساوی دارد، زمان مناسبی برای چنین تعویضی است؟!

بازهم تعویض، بازهم دقیقه 92!

اما تعویض های عجیب و غریب برانکو به دور برگشت مسابقات قهرمانی باشگاه های آسیا هم کشیده شد. به بازی دوشنبه شب پرسپولیس و الریان در تهران. جایی که پرسپولیس علیرغم شایستگی های بسیار و فرصت های پرشماری که یکی پس از دیگری از دست داد تا دقایق پایانی با نتیجه صفر-صفر مقابل رقیب خود متوقف شده بود. دقیقه 89 بود که اپیزود دوم «تعویض محیرالعقول» بازی رفت عینا به نمایش درآمد! سروش رفیعی از بازی خارج و محسن ربیع خواه به جای او وارد میدان شد. هنوز از پس تحلیل این تعویض در بازی رفت برنیامده بودیم که برانکو علامت سوال دیگری را پیش روی ما گذاشت! چند دقیقه بعد یعنی در اواخر وقت های تلف شده نیمه دوم، تعویض دوم پرسپولیس از راه می رسد. آن هم زمانی که ثانیه ها برای این تیم حیاتی است و شاید زیان وقت های تلف شده هنگام چنین تعویضی بسیار بیشتر از سود احتمالی آن باشد! این بار «احسان علوان زاده» بازیکن جوان و کم تجربه پرسپولیس بود که به جای «محسن مسلمان» وارد میدان شد. تعویضی که به نظر می رسد بیشتر مناسب زمانی باشد که پرسپولیس با 2 یا 3 گل از حریف آسیایی خود پیش است و برانکو چند ثانیه ای هم به بازیکن جوان فرصت عرض اندام داده! حتی اگر فرض کنیم که در پس چنین تعویضی نقشه تاکتیکی پیچیده ای نهفته که ما از فهم آن عاجزیم اما بازهم یک سوال پیش می آید. اینکه آقای برانکو! فکر نمی کنید که ثانیه های پایانی بازی برای چنین تغییراتی خیلی دیر است؟! واقعا در آن ثانیه ها از بازیکن کم تجربه ای که حتی در لیگ داخلی هم نتوانسته خودی نشان دهد، انتظار چه معجزه ای را داشتید؟

 آقای برانکو! شاید بگویید که نیمکت تیم خالی است و دستم بسته. اما برای مربی ای که سومین سال متوالی روی نیمکت تیمی نشسته، این پاسخ اگر «عذر بدتر از گناه» نباشد هم توجیه مناسبی نیست. آقای برانکو شاید هیچ کس از شما بابت کسب تساوی در برابر تیم گرانقیمت و چندملیتی الریان خرده نگیرد و حتی بابت انجام چنین بازی تماشایی و هجومی قدردان شما هم باشد، اما تعویض بی هدف آن هم در ثانیه های پایانی چیزی نیست که بتوان با آن راحت کنار آمد.
ارسلان سلیمانیان

• < قبلی
• بعدی >