از تخیل خود برای ساختن بازیکنان بزرگ استفاده می‌کردم
- توضیحات
- نمایش از سه شنبه, 23 مهر 1392 11:43
- دسته: فوتبال جهان
- بازدید: 956
سر الکس فرگوسن در اواخر سال‌های مربی‌گری‌اش دیگر کمتر از آن حملات سشواری معروفش استفاده می‌کرد، چرا که به نظرش بازیکنان شکننده‌تر از 30 سال پیش‌تر بودند!
به گزارش "همدان فوتبال"، سرمربی اسطوره‌ای منچستریونایتد – که 38 جام در دوران 26 سال و نیم حضورش در اولدترافورد به دست آورد – گفته مجبور بود اعصابش را بیشتر کنترل کند چون بازیکنان باید احساس راحتی بیشتری می‌کردند تا خوب بازی کنند.
فرگوسن که در ماه می بازنشسته شد در کارگاه آموزشی یوفا در بوداپست دانش خود را به مربیان جوان منتقل کرده است.
او در این کارگاه درباره نحوه رفتار با بازیکنان و کادر فنی گفت: «انسان‌هایی که با آنها سر و کار داشته‌ام بسیار شکننده‌تر از آدم‌های 30 سال پیش‌تر هستند.
البته منظور من تعریف از آنهاست چون آنها از شرایط بهتری می‌آیند و زمینه زندگی بهتری داشته‌اند. دیگر نمی‌توانم مانند گذشته بر سرشان داد بزنم و عصبانی شوم!
همچنین چیزی که بسیار در فوتبال انگلیس حاکم شده فرهنگ بازیکنانی است که از کشورهای متفاوت می‌آیند. در یونایتد فکر کنم از 20 ملیت مختلف داریم و این چالشی بزرگ است چون باید با فرهنگ آنها سر و کار داشت و مطمئن شد که در محیط راحت هستند. چون فوتبال شده صنعت نتیجه و باید بهترین عملکرد را از آنها بگیرید.»
فرگوسن به رفتار سشواری بین دو نیمه در رختکن مشهور بود. او در این زمان به بازیکنانی که عملکرد خوبی نداشتند به‌شدت حمله می‌کرد و چنان به آنها می‌تاخت که لحن صحبت او را با صدای سشوار مقایسه می‌کردند. اما تیم یونایتد با فرگوسن از بهترین تیم‌های تاریخ در زمینه تبدیل شکست به پیروزی بود و این نشان می‌دهد که شاید حرف‌های او جواب می‌داده.
فرگوسن درباره همکارانش گفته: «سه نکته درباره همکاران بسیار مهم است: اخلاق کاری، وفاداری، فلسفه. همه باید هم‌نوا باشید، حالا هر قدر که آن نوا بد باشد! مهم این است که افرادتان موافق شما باشند.
رفتار من در فوتبال این بود که هرگز تسلیم نشوید. بین دو نیمه فوتبال، اگر عقب باشید نباید هرگز پا پس بگذارید.»
فرگوسن خودش در سن 23سالگی مدرک مربی‌گری‌اش را گرفت، یعنی زمانی که هنوز بازیکن بود. او گفت: «آن زمان‌ها فکر می‌کردم زمان زیادی دارم. اما زمانی که درگیرش شدم اوضاع برایم بسیار پررقابت شد. من آن زمان مربیان بزرگ را زیر نظر داشتم و به آنها گوش می‌کردم تا ببینم چگونه کارشان را انجام می‌دهند.
دانش این که چگونه یک جلسه تمرینی را اداره کنید مهم بود. من یکی از بهترین نصیحت‌ها را در آن هنگام شنیدم: هنگامی که می‌خواهید به یک بازیکن چیزی اضافه کنید از قدرت تخیل خود استفاده کنید. تلاش کنید به این بیندیشید که چه چیزی الهام‌بخش بازیکنان می‌شود.
در زمین فوتبال معمولا بازیکنی که کاراکترش را دارد پیروز مسابقه می‌شود.»