کاش بهارت زودتر می رسید
- توضیحات
- نمایش از سه شنبه, 20 فروردين 1392 16:36
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 1299
بله، ناراحت کننده است، در یک کلام اینکه یک تیم بزرگ برای رسیدن به لیگ برتر خیلی دیر خود را پیدا کند، شاید بیش از تصور ناراحت کننده و البته مایوس کننده باشد.
سخن از تیمی است که برای بارور کردن آرزوهای خود و هواداران، خیلی دیرتر از موعد به خود آمد تا حالا برای رسیدن به هدف، کورسویی امید بیشتر نداشته باشد.
پاس دوشنبه گذشته به معنای واقعی کلمه فعل خواستن را صرف کرد تا نشان دهد هنوز هم می تواند بزرگ باشد و بزرگ بماند.
دوشنبه باید در تقویم فوتبالی این شهر ثبت شود؛
روزی که تک تک بازیکنان کمر همت را بسته بودند و مهم تر اینکه مشکلات را به باد فراموشی سپردند و فقط و فقط برای یک امر پا به مستطیل سبز گذاشتند و آن چیزی جز موفقیت پاس نبود.
دوشنبه باید در تقویم فوتبالی این شهر ثبت شود؛
روزی که پاس همدان بزرگی خود را ثابت کرد و دربی غرب کشور را به سود خود به پایان رسانید. یکی از بزرگان فوتبال همدان می گفت اگر پاس به لیگ برتر نرسد، ارزش پیروزی برابر تیم همسایه راهیان کرمانشاه کام ها را شیرین می کند. درست مثل داستان آبی و قرمز که اگر قهرمان لیگ نمی شوی ملالی نیست اما دربی را پیروز شو.
دوشنبه باید در تقویم فوتبالی این شهر ثبت شود؛
روزی که هوادارن پاس به میعادگاه دل بستگی ها به فوتبال آمدند و بازهم پاس را چون گذشته بزرگ خطاب کردند. حال بگذار از گوشه و کنار شیطنت کنند و خرده بگیرند که یک تیم دسته اولی نمی تواند بزرگ باشد، اما مکتب پاس مکتب بزرگان و عاشقانی است که اگرچه با هویت این تیم در همدان به ظاهر مشکل دارند اما هنوز هم تا نامی از پاس برده می شود نمی توانند تعصب و عشق خود به این تیم را پنهان کنند. به علاوه، مگر استقلال که این روزها همه از آن به عنوان آبروی ایران در آسیا یاد می کنند یا تیم های بزرگ و ریشه دار دیگر تجربه حضور در لیگ های پایین تر را ندارند؟
دوشنبه گذشته باید در تقویم فوتبالی این شهر ثبت شود؛
روزی که مدیرعامل پاس، مردم، کارشناسان و اهالی قلم نتوانستند ستایش از بومی های پاس را فراموش کنند. روزی که بازیکنان همدانی پاس خط مقدم تیم بودند و ثابت کردند که فوتبال همدن اگر خوب نباشد از خوب هاست.
و این گونه بود روزی که سرآغاز فصل دوباره دوست داشتن ها بود، روزی که مردم همدان بازهم نشان دادند عشق و علاقه وافری به پاس دارند.
دوشنبه با همه این وصف ها، اما افسوس های هوادار دیدن داشت، باید بودی و می دیدی که چگونه تک تک هواداران پیگیر نتایج همزمان بودند تا از دصد شانس پاس برای حضور در پلی آف مطلع شوند.
افسوس که کار پاس بازهم به اماها و اگر ها، شاید ها و بایدها رسید. ای کاش بازیکنان کمی زودتر خود را باور می کردند و قدر موقعیت های یک فصل فوتبالی را بیشتر می دانستند تا اکنون آسوده خاطر در جاده خوشبختی ادامه حیات دهند.
اما روزگار به آخر نرسیده و شاید سرنوشت این گونه رقم خورده که تکلیف زندگی پاس چون سال های قبل به دقیقه 90 کشیده شود. هنوز هم اقبال برای پاس زنده است و تک تک بازیکنان برای موفقیت تیم در ایستگاه پایانی لیگ یک، همدل و هم قسم شده اند.
این گونه بود دیروز که تلخ و شیرین فوتبال همزمان خود را نشان داد تا باز هم اثبات شود فوتبال، بمب هیجان است.
دوشنبه باید در تقویم فوتبالی این شهر ثبت شود.