تضعیف فوتبال تحت‌الاشعاع هزینه‌های میلیاردی
- توضیحات
- نمایش از پنج شنبه, 04 ارديبهشت 1393 11:35
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 960
صرف هزینه‌های میلیاردی در 7 سال اخیر در تیم پاس به واقع چه دستاورد مهمی را عاید فوتبال استان همدان کرده است.
به گزارش "همدان فوتبال"، 7 سال از انتقال پاس به همدان می‌گذرد و بررسي نتايج انتقال، عملكرد متوليان در رسيدن به هدف تعيين شده از انتقال انجام گرفته و تحليل شرايط كنوني این تيم از جمله نحوه مديريت در بستن تيم، بومي‌سازي و روند نتايج پاس، مثبت و پذیرفتنی جلوه نکرده است.
بررسي شرايط كنوني پاس پس از انتقال به همدان، نه تنها پيگيري روند حركتي اين تيم در راستاي نيل به موفقيت و پيشرفت به دنبال نداشته بلکه اگر با ديدي بي‌جهت و خيرخواهانه به آن نگاه شود، تأثیر مثبتی هم بر رشد ورزش استان حداقل در فوتبال نداشته است.
بررسي يارگيري تيم، بی‌استقبالی تماشاگران از بازي‌ها، كاهش هواداران در سال‌هاي اخير، كم‌توجهي به بومي‌سازي و پشتوانه‌سازی از جمله مواردي است که این روزها به آن پرداخته می‌شود.
در سال 86 که پاس به همدان منتقل شد شاهد جنب‌وجوش وصف‌ناپذیر در سطح استان بودیم. ملایری‌ها خواهان برپایی اردوی تیم بودند، نهاوندی‌ها ورزشگاه علیمرادیان را توانمند در برگزاری دیدارهای این تیم می‌دانستند، مریانجی‌ها تنها زمین چمن خود را در اختیار تمرینات سبزپوشان گذاشتند و سایر شهرستان‌ها نیز به فراخور امکانات خود خواستار میزبانی از این تیم بودند.
در سال 87 نیز کماکان این نگاه حمایتی و عشق‌ورزی به پاس وجود داشت تا جایی که مدیرعامل وقت از برپایی آکادمی‌های فوتبال پاس در شهرستان‌ها خبر داد و خانواده‌ها نیز حضور فرزندشان در این تیم را آرزویی بزرگ و دست‌نیافتنی می‌دانستند.
اما رفته رفته با حاشیه‌هایی که در تیم ایجاد شد و هرسال شاهد افول تیم بودیم، پاس صلابت و محبوبیت خود را در جمع همدانی‌ها از دست داد تا جایی که سکوهای ورزشگاه خالی از حس و حال گرم و پرهیجان تماشاگران شد.
صرف هزینه‌های میلیاردی در تیمی که در بسیاری از عمر سپری شده‌اش درهمدان با ترکیب غیربومی‌ها هدایت و مدیریت شد، در حقیقت میل به توسعه تیم‌داری در باشگاه‌های شهرستانی که به صورت خصوصی اداره می‌شدند را از بین برد.
خیلی از تیم‌هایی که توسط خیرین هزینه می‌شدند، به انحلال رسیدند چرا که نگاه حمایتی دولت صرفاً معطوف پاس شد و آنها سهمی از کمک‌های مالی دولت نداشتند.
از سوی دیگر بودجه‌های پرداختی به تیم پاس که می‌توانست با هزینه شدن در سایر رشته‌های ورزشی موجب متحول شدن جایگاه آنها شود، با پرکردن جیب‌های بازیکنان، مربیان و حتی مدیرعاملان غیر بومی به نوعی از استان خارج شد.
هزینه‌هایی که در این چند سال از انتقال پاس به همدان صرف امور این تیم شده است بیش از 10 ، 15 میلیارد تومان برآورد می‌شود و این در حالی است که مجموع هزینه‌هایی که 50 هیأت ورزشی استان در این چند سال داشته‌اند به رقم 5 میلیاردتومان هم نمی‌رسد.
به طبع محدودیت هیأت‌های ورزشی از برخورداری حمایت‌های مالی دولتی، شهرستان‌ها نیز با بضاعت مالی مواجه شدند.
وقتی تیم پاس برای تأمین درصدی از بودجه خود با دستور مقامات از حساب شهرداری‌ها نظیر شهرداری ملایر مبالغ درخور توجهی را دریافت می‌کند، چگونه می‌توان انتظار داشت که مدیریت شهری به رشته‌های ورزشی این شهر کمک مالی و حمایتی داشته باشد.
سال گذشته نیز بیش از یک و نیم میلیاردتومان به تیم پاس کمک مالی شد در حالی که هیأت‌های ورزشی به خصوص شهرستان‌ها در بی‌پولی غوطه‌ور بودند و آه در بساط نداشتند.
بسیاری از هیأت‌های ورزشی صاحب جایگاه و مدال‌آور هم مدعی‌اند که در صورت تزریق 5 میلیاردتومان به تمامی هیأت‌های صاحب نام می‌توان دگرگونی خاصی در ورزش استان در تصاحب تیم‌های ملی و مدال‌های بین‌المللی ایجاد کرد.
اگر امروزه استان مازندران باوجود انبوه فوتبالیست حاضر در تیم‌های صاحب‌نام باشگاهی کشور وابستگی به تیم‌داری دولتی ندارد اما توانسته از منابع دولتی نظیر حمایت شهرداری برای توسعه رشته‌هایی نظیر کشتی استفاده کند.
بنابراین نتیجه می‌گیریم که حاصل این انتقال بزرگ صرف هزینه‌های درشت برای تیمی بوده که اکنون در ریزترین جایگاه فوتبالی خود قرار گرفته است!
منبع: همدان پیام